Mia en Frederic, Antwerpen

"Samen praten en elkaars verschillen accepteren."

Voor Mia en haar man Frédéric was een kind krijgen van essentieel belang in hun leven als stel. Ze hielden echter geen van beide rekening met de uitdaging die hun wachtte om dit doel te bereiken.

“Kort na ons huwelijk besloten we te proberen een baby te krijgen. Ik was toen 35 jaar en ik ging ervan uit dat ik gemakkelijk zwanger zou worden. Ik leidde een evenwichtig en gezond bestaan.

Gedurende meer dan een jaar probeerden we op natuurlijk wijze zwanger te worden. Bij elke cyclus wachtten we het resultaat bang, maar ook met veel enthousiasme af. Al onze vrienden slaagden erin, maar wij niet. Plots leek ons huwelijk leeg zonder kind.

Na meer dan twaalf maanden lang geprobeerd te hebben zwanger te worden, heb ik aan Frédéric voorgesteld om naar een specialist te gaan om te weten te komen wat de oorzaak van ons probleem was. Eén van mijn vriendinnen heeft ons een vertrouwenspersoon aangeraden. Tijdens het eerste bezoek heeft de specialist ons de verschillende mogelijke oorzaken van onze onvruchtbaarheid uitgelegd en heeft hij ons een lijst gegeven met uit te voeren medische onderzoeken.

Uit de onderzoeken bleek dat we allebei een probleem hadden.
Ik had een onregelmatige eisprong en Frédéric had te kampen met een afsluiting door een infectie waarvoor hij met antibiotica behandeld werd. 

Ik ben dus begonnen met een behandeling om de eisprong op te wekken en na twee intra-uteriene inseminatiepogingen was er nog steeds geen enkel resultaat.

Onze volgende behandelingsoptie was in-vitrofertilisatie. Ik moet toegeven dat ik vrij bang was, vooral voor de injecties, want ik ben als de dood voor spuiten. Gelukkig konden Frédéric en ik vanaf het begin alles met elkaar bespreken. Ik vertelde hem over mijn stress en op emotioneel vlak heeft hij heel veel gedaan om mij te helpen mijn angst te overwinnen. Hij gaf me ook de injecties. Gedurende de gehele behandeling heeft hij me gerustgesteld. Ik heb me altijd gesteund en begrepen gevoeld door hem.

Hij heeft nooit kritiek geleverd op mijn angst voor spuiten. Hij vond altijd de juiste woorden om me te kalmeren en me te helpen mijn stress te overwinnen. Deze ervaring heeft ons als stel heel zeker dichter bij elkaar gebracht.

Onze eerste poging is jammer genoeg mislukt. Dat was een enorme teleurstelling voor ons allebei. Ik heb toen besloten om een pauze van een paar maanden in te lassen om mijn lichaam de tijd te geven tot rust te komen. De tweede poging was het raak. Ik werd zwanger. Mijn zwangerschap is vrij vlot verlopen. Ik heb een prachtige baby van vijf maanden en we zijn er allebei klaar voor om volgend jaar te proberen een tweede kind te krijgen.”